Schepen Koen Anciaux pakt trots uit met positieve cijfers over kinderopvang in Mechelen. De stad haalt met het huidige aanbod meer dan de norm die door het Vlaams Decreet wordt opgelegd. Mooi meegenomen in verkiezingstijden, maar de resultaten zijn al te zeer het gevolg van toevalligheden en kunnen snel de andere kant opgaan.
Het huidige bestuur beloofde bij zijn aantreden in 2013 om in Mechelen 1.000 extra opvangplaatsen voor kinderen tussen 0 en 3 jaar te realiseren. Het werden er 382. Een pak minder dan beloofd. Volgens Anciaux geen probleem, want met 1.750 plaatsen halen we toch meer dan de Vlaamse norm. Die zegt dat er vandaag een dekkingsgraad van 50% moet zijn, 62% in 2020. Met 66% zitten we dus voor op schema.
Een eerste reden die de schepen daarvoor aanhaalt, is dat er in Mechelen veel minder kinderen bijkwamen dan voorzien. Volgens een prognose van 2011 zouden er in onze stad vandaag 3.950 kinderen tussen 0 en 3 jaar zijn. In realiteit zijn er dat 3.334 geworden, 616 minder dan verwacht.
Anciaux mag de Mechelaars dus dankbaar zijn dat ze zich wat minder ijverig hebben voortgeplant dan voorzien. Hadden ze de prognoses waargemaakt, zouden we immers uitkomen op 55% dekkingsgraad. Nog altijd voldoende voor Vlaanderen, maar toch al met een flink wat kleinere marge. Een belangrijk deel van het succes is dus toe te schrijven aan een evolutie die het bestuur niet in de hand heeft. Toeval dus. Het kan ook snel verkeren. De Mechelse bevolking groeit snel en het bestuur doet alles om jonge mensen naar de stad te lokken. Het aantal kinderen waarvoor opvang nodig is, kan op korte tijd dus ook snel toenemen.
Tweede succesfactor die Anciaux ziet, zijn de private opvanginitiatieven. Die werden door de stad met bijna 800.000 euro gesubsidieerd. Maar daar verdwenen ook 141 plaatsen, wat aangeeft dat private initiatieven geen stabiel aanbod garanderen. Heel wat initiatieven houden het niet lang vol. De positieve cijfers steunen ook hier op een erg veranderlijk gegeven, waar het bestuur weinig greep op heeft, zelfs met subsidies. Als te veel initiatieven er de brui aan geven, dreigt het aanbod snel onder de norm te zakken.
Schepen Anciaux wil hoe dan ook rekening houden met de bevolkingsgroei en de start van nieuwe initiatieven aanmoedigen en ondersteunen. Dat moet onder meer gebeuren via crowdfunding. Daarvoor werd bijna een jaar geleden een crowdfundingplatform opgericht, www.crowdfundingmechelen.be. Wie daar eens gaat kijken, ziet meteen dat het geen succesformule is. Op het platform staat welgeteld één project voor een nieuw op te richten opvanginitiatief. Dat project, “Land Plezant”, wilde 2.750 euro verzamelen en kreeg welgeteld 53 euro. Ook de projecten van drie reeds bestaande opvanginitiatieven leverden bitter weinig op: “De Zonnebloem” vroeg 10.000 euro en kreeg 170 euro, “Prikkeltuin Mechelen” vroeg eveneens 10.000 euro en kreeg 390 euro, “Sterrenkind” vroeg 500 euro en kreeg 185 euro. Slechts één project, “Kikka en Tita”, kreeg het volledige gevraagde bedrag van 1.600 euro. Kinderopvang en crowdfunding gaan duidelijk niet goed samen.
Waar Anciaux helemaal niet over spreekt, is de stedelijke kinderopvang. Daarin werd in de voorbije bestuursperiode aanzienlijk minder geïnvesteerd. In september 2017 telde de stedelijke opvang 224 plaatsen. Nochtans is net die publieke voorziening het meest geschikt om te zorgen voor een stabiel, kwalitatief en betaalbaar aanbod. De PVDA wil dan ook dat er in alle wijken en dorpen stedelijke kinderopvang komt.
Mechelen mag dan wel een stuk boven de Vlaamse norm zitten, toch zijn er vandaag maar 35 beschikbare plaatsen en moet schepen Anciaux toegeven dat er in sommige wijken een tekort is. De ambitie om 1.000 nieuwe plaatsen te creëren, best dus in de stedelijke opvang, kan maar beter aangehouden worden.
Dirk Tuypens
(Foto Calnenearly, Flickr)
