Een succesvolle actie van Intal, Redfox, Comac en vele andere organisaties, zaterdag 29 mei 2021 op de Mechelse Veemarkt. Een hart onder de riem van de fel belaagde Palestijnen. Een oproep om de kolonisatie en apartheid te stoppen en te werken aan de duurzame vrede. Met dank aan Nadia Charradi en Sara van Rompaey voor het initiatief.
De drie zussen Saja (13), Islam (15) en Asil (17) Naji brachten als eerste hun trieste getuigenissen met een duidelijk statement: "Het heeft lang genoeg geduurd!" De zussen zijn ongeveer een tweetal jaar geleden toegekomen in België. Wat in hun vaderland gebeurt, is een genocide. De mensen worden uit hun huis gezet, gebombardeerd, worden dagelijks geterroriseerd, bekogeld met traangasgranaten of rubberkogels, ze leven in een openluchtgevangenis waar er amper drinkbaar water of elektriciteit ter beschikking is.
“Momenteel geldt er een wapenstilstand”, zegt Sara Van Rompaey (medeorganisator van de actie). “Maar de apartheid en de onderdrukking blijven aanwezig. Het is geen duurzame oplossing. Daarom komen wij vandaag samen om te ijveren voor een menswaardige behandeling van de Palestijnen.”
De petitie om sancties op te leggen kan je HIER tekenen of klik op onderstaande knop.
Enkele speeches vind je onderaan deze pagina terug.
Fotoreportage
Veel dank aan fotograaf Sandra Ducaert.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Speeches
Lars van Intal
Er heerst momenteel een precaire wapenstilstand in Gaza. De bombardementen hebben echter hun tol geëist: zoveel essentiële infrastructuur zoals stroom, water, wegen en ziekenhuizen zijn vernietigd. Ook zijn meerdere artsen vermoord door het Israëlische leger, en is er één van de weinige testcentra voor corona vernietigd. Maar zelfs als dit broos akkoord stand houdt, is er nog geen vrede in Palestina. De bezetting gaat verder, zoals deze al 73 jaar aanhoudt.
Ik wil jullie vertellen over mijn kameraad Tareq. Tareq is een jeugdwerker uit Ramallah, een crème van een gast, leest veel en werkte samen met verschillende Belgische organisaties die solidariteitsreizen naar Palestina deden. Hij zou geen vlieg kwaad doen. Tareq zit momenteel voor de tweede maal in een Israëlische gevangenis, na een periode van 18 maand enkele jaren geleden, ditmaal voor 5 jaar. Wat is volgens een Israëlische militaire rechtbank zijn misdaad? Verzet. Zijn werk met jongeren, om hen bewust te maken van hun rechten onder de bezetting, en zijn engagement om een dam te vormen tegen de bezetting, is voor Israël een bedreiging.
Tareq is niet de enige. Er zijn quasi geen activisten in Oost-Jeruzalem of de Westelijke Jordaanoever die nog niet de binnenkant van een Israëlische cel hebben gezien. Ze worden ‘s nachts uit hun bed gelicht, voor een militaire rechtbank gebracht en veroordeeld wegens het plannen van verzet. Het zijn jeugdwerkers zoals Tareq. Syndicalisten. Artiesten. Politici. Gezondheidswerkers. Op die manier probeert Israël de impact van het Palestijns middenveld te minimaliseren. En zo kunnen ze zonder al te veel weerwerk verder gaan met het bouwen van nieuwe kolonies in Palestijns gebied, het deporteren van Palestijnen uit hun woningen zoals in Sheik Jarrah, en de controle houden over de Palestijnse bevolking die nog steeds in Israël woont en werkt. Zelfs onder de zogezegde “wapenstilstand”. Afgelopen week werden honderden Palestijnse activisten tijdens politieraids gearresteerd. Voor velen van hen de zoveelste keer.
De Palestijnse organisaties vragen van ons eigenlijk niet al te veel. 3 letters: BDS. Boycott, Desinvesting en Sancties. Gericht tegen de Israëlische overheid én tegen bedrijven die mee geld slaan uit de bezetting. Geïnspireerd door de overwinning op de Zuid-Afrikaanse Apartheid, en dit zolang de Israëlische regering het internationaal recht blijft minachten. Want waar er onderdrukking is, is er ook medeplichtigheid.
In België konden we al Dexia/Belfius dwingen afstand te nemen van z’n Israëlisch dochterfiliaal. En momenteel voeren we campagne tegen AXA, misschien jullie verzekeraar of bank, dat investeerde in Israëlische banken die bijdragen aan de uitbouw van illegale kolonies. AXA is medeplichtig aan de bezetting van Palestina. We eisen dat AXA deze financiële banden verbreekt, en we roepen iedereen op om zolang dit niet gebeurt geen klant te worden.
Ook roepen we alle Belgische politieke partijen op om dwingende sancties op te leggen aan de Israëlische staat voor hun structurele mensenrechtenschendingen, en om dit ook op Europees niveau op te nemen. Zonder druk op Israël zullen de mensenrechtenschendingen blijven duren, en het is aan ons om druk te zetten op onze volksvertegenwoordigers. Zonder rechtvaardigheid kan er nooit echte vrede zijn.
Lief van Welcome in Mechelen
In 2016 maakten we een inleefreis naar Palestina. We bezochten de Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem en vluchtelingenkampen. Gaza was niet toegelaten. We hadden gesprekken met mensenrechtenorganisaties, vrouwengroepen, studenten van de unif van Bethlehem en landbouwprojecten. Het bezoek maakte duidelijk wat de essentie is van het conflict . De dagelijkse problemen van de Palestijnen zijn schrijnend. Waar we onmiddellijk met geconfronteerd werden zijn de vele checkpoints en de apartheidsmuur. Voor een toerist duurt het enkele seconden, voor een Palestijn is het al snel 20 minuten, als het vlot gaat. Vingerafdrukken worden genomen, en scan van de ogen. Bagage controle, fouilleren en door de metaaldetector. Al de mensen die gaan werken staan twee maal daags aan te schuiven in metalen kooien. Mensonwaardig.
De apartheidsmuur is een constructie van acht meter hoog en 720 km lang. De Westelijke Jordaanoever wordt zo ingedeeld in 54 enclaves die niet met mekaar in verbinding staan, waardoor familie van mekaar worden gescheiden. De gevolgen van de muur zijn net als het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime. De apartheid werd nog in de hand gewerkt doordat Trump Jeruzalem als hoofdstad van Israël erkende. De toelating gaf verder nederzettingen te bouwen, tegen de beslissing van de VN, die zegt te stoppen met het bouwen van kolonies op gestolen Palestijnse grond. Zo een kolonie kan uit 10 000 inwoners bestaan. In Beter Illit waren in 2015 49 000 kolonisten, dat is half Mechelen. Noem het daarom geen conflict, oorlog of clash. Het is kolonisatie en apartheid.
We ondervonden in gesprekken met Palestijnen, dat er weinig mensen nog geloven in vrede omdat de eisen van de Palestijnen niet eens bespreekbaar zijn. Vijf grote struikelblokken al overeengekomen tijdens de Oslo akkoorden in 1993: bouw van de kolonies stoppen, het vraagstuk van de vluchtelingen met recht op terugkeer, toegang tot water, erkenning van de Palestijnse staat, Jeruzalem en de heilige plaatsen, Oost Jeruzalem Palestijns.
Vluchtelingen
Het terugkeren van vluchtelingen is een mensenrecht. Van de 11,5 miljoen Palestijnen zijn er 7 miljoen vluchtelingen, de meesten al gans hun leven. Israël is altijd de eis van de VN met de mogelijkheid tot terugkeer blijven negeren.
Toegang tot water
Als je in Palestina verblijft, zie je dat water een van de belangrijkste problemen is in het dagelijks leven. De Palestijnse huizen zijn goed herkenbaar aan de vele watertanks op de daken. De watertoevoer wordt vaak voor dagen afgesloten. Israël controleert 80 % van de waterbronnen. Één inwoner in Israël gebruikt zo veel water als acht Palestijnen. Bij ons bezoek aan Palestina werd gevraagd mee te werken aan de BDS campagne , dit staat voor Boycot Desinvestering en Sancties. Een platform van Belgische organisaties hebben de oproep onderschreven .Ook het bekend maken banken die investeren in de koloniale bezetting zoals BNP Paribas, Axa en KBC. We moeten de druk op de regering opvoeren om Palestina als staat te erkennen. Zolang er gen rechtvaardigheid komt in Israël zal er geen vele zijn.
Het falen van de internationale gemeenschap om Israël te dwingen het recht te respecteren, laat de Palestijnen geen andere keuze van zich te verzetten tegen bezetting, apartheid en straffeloosheid.
Lola van COMAC
Hallo iedereen,
Fantastisch om te zien dat jullie hier zijn. Want het is nodig.
Het is nodig omdat de beelden die we al 73 jaar zien van Palestina ons echt shockeren! Het is nodig omdat er mensen zijn die beweren dat dit een conflict tussen twee gelijke partijen! Daarom is het nodig dat wij hier vandaag staan! Want wat is er gelijk aan een onderdrukker die een ander volk onderdrukt.
Een onderdrukker die internationaal recht zonder schaamte schendt
Een onderdrukker die de grond en huizen van Palestijnen afpakt.
Een onderdrukker die de mensen in Gaza, opgesloten op een kleine strook, bombardeert.
En Israël kan dat alleen doen, die kan alleen die kolonisatie verderzetten met de steun van de VS, miljarden en miljarden steun van Biden elk jaar. Ze krijgen ook de steun van Europa, die nog steeds de belangrijkste handelspartner is van Israël. Een belangrijke geldstroom dat rechtstreeks naar het Israëlische leger gaat en waarmee onrechtstreeks wordt geïnvesteerd in de ontwikkeling van nieuwe wapentechnologie, die wordt uitgetest op Palestijnse gezinnen en baby’s.
Maar wat we vooral OOK hebben gezien is de strijdkracht die het Palestijnse volk in zich draagt.
De moed die de Palestijnen in zich dragen, is een inspiratie voor ons allemaal.
En net daarom is het belangrijker dan ooit om ook hier vandaag op straat te komen. Want ondanks het internationaal recht dat deze situatie totaal niet toestaat, blijft België weigeren om sancties te ondernemen tegen Israël.
Comac heeft vandaag duidelijke eisen voor de Belgische staat: er moeten SANCTIES komen tegen Israël.
We moeten de Palestijnen STEUNEN.
Het is daarom dat wij met Comac, RedFox en PVDA een petitie hebben gestart voor sancties, dus onderteken die, deel die met uw vrienden, blijf protesteren, blijf strijden.
FREE FREE PALESTINE
Sara van COMAC
Goedemiddag iedereen, mijn naam in Sara van Rompaey van Comac, en samen met Nadia Charradi en de organisaties Intal, Redfox, Welcome in Mechelen, ROJM en Jonggroen hebben wij deze solidariteitsactie voor Palestina op poten gezet. Ik ben zo ontzettend blij om jullie hier vandaag allemaal aanwezig te zien. Want het is nodig. Het Palestijnse volk wordt al 73 jaar op een ontzettend gewelddadige manier onderdrukt en bezet. En de afgelopen weken hebben we een enorme escalatie gezien van het geweld. Daarom is het zo belangrijk dat jullie hier vandaag zijn, dat die jullie niet koud laat. Dat jullie verontwaardiging blijven voelen, maar ook blijven tonen en dat wij die verontwaardiging omzetten in een engagement voor een betere wereld. Dus bedankt om hier te zijn, om jullie solidariteit te tonen voor het Palestijnse volk.
15 mei is een symbooldatum. Op deze dag wordt de Nakba, de Catastrofe in het Arabisch, herdacht. Dit verwijst naar de gewelddadige kolonisatie en verwoesting van Palestijnse dorpen en steden en de verdrijving van het Palestijnse volk uit hun land. Vele Palestijnen die in de jaren 1947-1949 vluchtten voor het zionistisch kolonialistisch geweld namen enkel het hoogstnoodzakelijke mee, hopend om terug te kunnen keren naar hun huizen. Een paar kleren, wat eten en de sleutel van hun huizen. Deze mensen zijn nooit kunnen terugkeren naar die huizen. Zionistische milities namen deze huizen in en trokken er met hun gezinnen in. De vluchtelingen uit deze huizen leven nu verspreid over de wereld en de verschillende vluchtelingenkampen in het Midden Oosten. De sleutels van hun huizen worden samen met de verhalen over de dorpen generatie op generatie doorgegeven in de hoop ooit te kunnen terugkeren naar hun dorpen. De sleutel is als een poort naar een Palestina voor er sprake was van een bezetting. Het is een herinnering aan de huizen die ze hebben moeten achterlaten, en aan die herinnering hangt de droom vast om ooit te kunnen terugkeren naar huis.
Dirk van de PVDA
Op de voorpagina van de Israëlische krant Haaretz stonden deze week de gezichten van 67 kinderen: 67 Palestijnse kinderen die gestorven zijn in de zoveelste Israëlische agressie tegen Gaza. “De kostprijs van de oorlog”, stond er bijgeschreven.
Dat is de realiteit.
De realiteit van een meer dan zeventig jaar volgehouden politiek die van bij het begin maar één doel heeft: het Palestijnse volk steeds verder verdringen, tot er geen spoor meer van overblijft.
De realiteit van een nachtmerrie waarin het Palestijnse volk al meer dan zeventig jaar altijd opnieuw ontwaakt.
In onze kranten krijgen we de gezichten van deze 67 kinderen niet te zien. In onze kranten zijn ze alleen een cijfer.
Ook dat is de realiteit.
De realiteit van een westerse politiek die al meer dan zeventig jaar lang de onderdrukte op gelijke voet zet met zijn onderdrukker.
Die al meer dan zeventig jaar lang slachtoffers op gelijke voet zet met hun agressor.
Die al meer dan zeventig jaar lang een steen op gelijke voet zet met het modernste wapentuig.
Die agressie al meer dan zeventig jaar lang recht op zelfverdediging noemt.
Die al meer dan zeventig jaar lang de geschiedenis ontkent.
Deze realiteit is geen vergissing. Ze is doelbewust. Het is een keuze, een politieke keuze. Het is partij kiezen voor de geweldenaar.
Vorige week sprak ik met een dokter die in Gaza gewerkt heeft en tot op vandaag nog altijd in contact staat met haar collega’s daar. Ze vertelde het verhaal van twee broers. Ze wonen met hun gezin in verschillende wijken in Gaza. De eerste broer bracht twee van zijn kinderen onder in het huis van de tweede. Die deed omgekeerd hetzelfde, hij bracht twee van zijn kinderen onder bij het gezin van de eerste. Als het huis van een van de broers door Israëlische bommen getroffen zou worden en alle bewoners zouden daarbij omkomen, dan zouden er toch nog twee leden van de gedode familie verder leven in het huis van de andere broer.
Dat is de realiteit.
Dat is het gezicht van de angst,
het gezicht van de wanhoop,
van de strijd om te overleven onder het verpletterend geweld.
Israël zegt dat de meerderheid van de ruim 250 Palestijnse doden militante strijders waren.
Israël liegt.
Dat is wat 67 kindergezichten op de voorpagina van een Israëlische krant vertellen.
Dat is wat 67 kindergezichten in onze kranten niet mogen vertellen.
Ik eindig met een gedicht van de Palestijnse schrijfster Fadwâ Tuqân.
Eeuwig levend
Mijn geliefd vaderland,
wat jou ook overkomt
in het labyrint van onderdrukking,
in de tredmolen van kwelling en pijn,
klein krijgen ze je nooit!
Laat ze dromen en wensen vermoorden,
laat ze de vrijheid van bouwen en werken kruisigen,
laat ze onze kinderen beroven van hun lach,
laat ze vernielen, verbranden.
Uit onze rampspoed,
uit ons mateloos verdriet,
uit het stolsel van bloed op onze muren,
uit de samenvloeiing van dood en leven
zal in jou nieuw leven gewekt worden,
jij die ons diep doorwondt,
jij om wie wij pijn lijden,
jij onze enige liefde.
(Fadwâ Tuqân)
Berichtgeving
Stijn Van de Sande, Organisaties voeren actie voor Palestina: “Het geweld en de onderdrukking moeten stoppen” - Gazet van Antwerpen - Editie Mechelen, 31.5.2021, p. 15.
Stijn Van de Sande, Organisaties voeren actie voor Palestina op Veemarkt, Het Nieuwsblad Mechelen-Lier, 31.5.2021, p. 2.
Wannes Vansina, Palestijnse zussen vragen aandacht voor thuisland: “Het heeft lang genoeg geduurd”, Het Laatste Nieuws Online.
