Continental: voorrang aan 140 jobs, niet aan winstmaximalisatie

Eind augustus kondigde Continental Automotive voor haar vestiging in Mechelen een zwaar verlies van banen aan. De producent van elektronische remsystemen voor auto’s wil in haar enige Belgische vestiging 140 van de 471 jobs schrappen: 65 bedienden en 75 arbeiders. Nochtans is Continental AG een winstgevende multinational, in handen van de miljardairsfamilie Schaefller.

Het moederbedrijf in Frankfurt maakte in 2019 een operationele winst van 5 miljard euro. Van 2015 tot 2019 maakte de Belgische vestiging telkens een netto jaarwinst van minstens tien miljoen euro. In totaal ruim 78 miljoen euro. Dan ontsla je toch geen mensen?

Continental wil een goed presterende productieafdeling verhuizen van Mechelen naar Frankfurt, en bijkomend ook in andere afdelingen jobs schrappen. In totaal riskeren 140 werknemers hun job te verliezen. Het verdwijnen van een volledige afdeling die efficiënt en kwalitatief werk levert, roept vragen op over de toekomst van de Mechelse fabriek. Waarom de afdeling naar Frankfurt verhuizen? Is dit de eerste stap van een afbouwscenario?

De Continental groep steekt niet onder stoelen of banken wat het doel van de herstructurering is: winstmaximalisatie. Meer winst voor de aandeelhouders. Is hun rijkdom nog niet groot genoeg dan? De Continental groep is sinds 2008 in handen van de familie Schaeffler. Men schat het fortuin van moeder en zoon Schaeffler op 34 miljard dollar.[1]

De werknemers en hun vakbonden hebben gelijk als ze willen strijden voor de 140 jobs. Het zijn de werknemers die de rijkdom produceren. En dat gebeurt  al tientallen jaren in Mechelen. Al die tijd dragen ze bij aan de hoge winsten van de groep. Continental kreeg de laatste jaren trouwens door de taxshift al 3,8 miljoen euro[2] cadeau van de regering. De werknemers en de Belgische burgers bedanken door 140 jobs te schrappen, is onrechtvaardig.

De productie moet volledig hier blijven. Als er wegens de crisis toch minder productievraag zou zijn, dan kan dat perfect opgevangen worden door arbeidsduurvermindering met loonbehoud. Arbeidsherverdeling waarbij ieder z’n loon behoudt maar minder uren werkt, is een rechtvaardige oplossing en heeft nauwelijks invloed op de winsten van Continental. De overheid voorziet subsidies. Er zijn zelfs twee systemen: het bestaande systeem van arbeidsduurvermindering en een nieuw systeem dat speciaal voor de coronaperiode in het leven geroepen is.

De herstructurering bij Continental zet de vraag centraal wie de coronacrisis moet betalen? Voor ons is het antwoord duidelijk: het is niet aan de werknemers van Continental om de factuur te betalen.

Alle jobs behouden is haalbaar en betaalbaar.

[1] zie https://en.wikipedia.org/wiki/Georg_F._W._Schaeffler

[2] zie https://www.hetacv.be/het-acv/publicaties/rekentools

Foto: Thomas Hawk, flickr