Op 1 mei verzamelden een honderdtal leden en sympathisanten van de PVDA op de Mechelse Grote Markt om deel te nemen aan de jaarlijkse 1 mei-optocht om de strijd van de arbeidersbeweging kracht bij te zetten. 'Tax the Rich' was de centrale slogan die gemeenteraadslid Dirk Tuypens als uitgangspunt nam voor zijn speech. Lees de speech hier. Onderaan kan je enkele foto's vinden.
In de Mechelse gemeenteraad wordt al meer dan een jaar – het zal niemand verbazen – veel gediscussieerd over mobiliteit. Eén van de aspecten die daarbij altijd terugkomen, is het gebrek aan inspraak. Hoe grote projecten altijd doorgeduwd worden zonder dat er op een serieuze manier met de mensen wordt overlegd, en hoe op die manier altijd ongenoegen en verdeeldheid wordt gecreëerd. Vorige gemeenteraad ging het daar opnieuw over en wees ik opnieuw op die ongelukkige aanpak.
Ik kreeg een curieus antwoord van Kristof Calvo. Hij zei dat ik als marxist eigenlijk blij moet zijn met die verdeeldheid. Want dat wil toch zeggen dat er een strijd is tussen verschillende opvattingen, verschillende meningen. En marxisten houden toch van strijd? Meneer Calvo slaat de bal hier niet alleen mis, hij komt niet eens in de buurt van de bal, hij mept er kilometers naast.
Ja, strijd is voor ons belangrijk. Maar niet het soort strijd waar meneer Calvo het hier over heeft. Dat is strijd die door de politieke elites wordt georganiseerd en waarbij gewone mensen in kampen verdeeld en tegen elkaar opgezet worden. Verdeel en heers. Dat is niet het soort strijd waar wij voor staan.
Als wij spreken over strijd, dan is het de strijd van gewone mensen om een waardig en menselijk leven te kunnen leiden. Een strijd die ze elke dag opnieuw moeten voeren. Dat is een strijd waarbij mensen niet aangespoord worden om naar beneden en naar opzij te stampen, om naar elkaar te krabben en te bijten, maar waarbij ze aangemoedigd worden om solidair te zijn en naar boven te kijken.
Want het is daarboven, in de regionen waar de politieke en economische elites vertoeven, dat alles gedaan wordt om de werkende klasse het leven zuur en moeilijk te maken. Het zijn die elites die de hele samenleving hun wil opleggen, hun wereld- en mensbeeld opdringen. En dat doen ze maar met één doel: ervoor zorgen dat het grote geld niets in de weg wordt gelegd. Zorgen dat de grote fortuinen altijd en overal vrij spel krijgen, dat de superrijken van deze wereld rustig verder kunnen harken en hun bergen geld almaar hoger kunnen zien worden. Zorgen dat op al die fortuinen zo weinig mogelijk en liefst helemaal geen belastingen moet worden betaald.
Dat is waar onze strijd over gaat. Want als de ideologie van het grote geld zijn gang kan gaan, dan heeft dat ronduit desastreuze gevolgen voor de werkende klasse.
De ideologie van het grote geld heeft desastreuze gevolgen voor de omstandigheden waarin mensen moeten werken en voor de voorwaarden die ze krijgen. Dat wordt vandaag zonder twijfel het duidelijkst geïllustreerd door de strijd bij Delhaize. Wat Ahold-Delhaize vandaag doet, is meedogenloos kapitalisme ten top. Het is letterlijk werkende mensen reduceren tot machteloze instrumenten ten dienste van de bankrekening van de aandeelhouders. De strijd van de mensen bij Delhaize is dan ook enorm belangrijk. Een strijd die beslissend zal zijn voor de hele werkende klasse. Laten we die strijd dan ook voluit blijven steunen.
De ideologie van het grote geld ondermijnt de hele samenleving. Er is een voorzitter van een partij die zich nog altijd links en progressief noemt, die het presteert om een paar dagen voor deze 1 mei te verkondigen dat een vrouw die er voor kiest om thuis te blijven, voor de kinderen te zorgen, en die geen enkele uitkering vraagt, eigenlijk een profiteur is. Want, zo zegt deze voorzitter, deze vrouw rijdt wel op onze wegen, ze laat haar kinderen naar onze scholen gaan, en als ze ziek wordt, doet ze beroep op onze ziekteverzekering. Maar ze draagt zogezegd niet bij. Ze moet dus maar gaan werken.
Om te beginnen miskent deze voorzitter op een schandelijke manier het werk dat zoveel vrouwen thuis doen. Zorgen voor de kinderen, huishoudelijk werk … werk dat nog altijd grotendeels op de schouders van vrouwen terecht komt. Maar voor deze voorzitter is dat blijkbaar nog altijd geen volwaardig werk maar profitariaat.
Hij vergist zich compleet van vijand. Het is niet deze vrouw die onze samenleving ondermijnt. Het is niet zij die er voor zorgt dat er geen geld is om de elementaire voorzieningen in onze samenleving te financieren. Als er geen geld is voor onderwijs, voor gezondheidszorg, voor pensioenen, voor kinderopvang, voor openbaar vervoer, voor ouderenzorg, voor cultuur, voor nog zoveel andere dingen...dan is dat niet omdat deze vrouw thuis blijft voor de kinderen. Dan is dat omdat de superrijke elites weigeren om hun verantwoordelijkheid te nemen en correct hun belastingen te betalen.
Laten we ons niet vergissen. Het grote geld is een ideologie. Extreme rijkdom is een ideologie. En daar hoort een eigen cultuur bij. Een cultuur die nog maar pas heel duidelijk geïllustreerd werd door Herman De Croo. De PVDA onthulde dat parlementsleden zichzelf stevige pensioenbonussen toekennen, zodat ze een pensioen krijgen dat ver boven het wettelijk toegestane pensioen uitstijgt. De graaicultuur bij de politieke elite werd zo nog maar eens blootgelegd. En in een interview zegt Herman De Croo: “Ik heb heel mijn leven overal pinten getrakteerd en nu wordt ik weggezet als een graaier.” Dat is dus de cultuur van het grote geld. Dat is de cultuur van de graaiers. Voor de prijs van een paar pinten denken zij het recht te kunnen kopen om langs de achterdeur kruiwagens vol geld binnen te laten rijden en daar dan geen belastingen op te betalen.
Beste kameraden, beste vrienden, wij moeten vandaag een cultuurstrijd voeren. Niet de cultuurstrijd die rechts en extreemrechts ons opdringen. Het is niet de strijd tegen wie roots heeft in een ander land, niet de strijd tegen wie een andere huidskleur heeft, tegen wie een ander geloof heeft, tegen wie een andere taal spreekt, tegen wie op een andere manier feest viert, en ook niet tegen de vrouw die kiest om bij haar kinderen te zijn. Het is een strijd tegen de cultuur van het grote geld. De cultuur die zegt dat een kleine minderheid van de mensen op deze planeet meer waard is dan al de rest en dat extreme ongelijkheid goed is.
Dat is onze strijd. De strijd voor een cultuur van solidariteit, gelijkheid en menselijkheid. Daarom zeggen wij op deze 1 mei ook klaar en duidelijk: Tax the rich. Wat zoveel betekent als: haal het geld waar het zit. Dat is wat een grote meerderheid van de mensen wil: een eerlijke, correcte vermogensbelasting, een miljonairstaks. De zwaarste lasten voor de sterkste schouders, in het belang van iedereen.
De liberalen van Open Vld hadden gisteren ook een 1 meifeest. In Blankenberge. Premier Alexander De Croo was er ook, hij hield er een speech. Open Vld wil zich naar eigen zeggen profileren als dé partij van de werkende mensen. Maar hoe hebben zij hun 1 meifeest in Blankenberge afgesloten? Met een kreeftdiner. Laat dat een helder symbolisch signaal zijn. Laat dat duidelijk maken dat 1 mei het feest van consequent links is, en dat de strijd van consequent links, onze strijd, de juiste is.
Foto's: Sher Chhantyal
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
