Foto FaceMePLS / Flickr
In navolging van heel wat steden in binnen- en buitenland voert nu ook Mechelen een bedelverbod in. Met dat verbod wil de stad de uitbuiting van bedelaars door criminele netwerken tegengaan. Een motivatie die ook elders steevast klinkt om te verhullen wat het bedelverbod in eerste instantie echt is: een cosmetische maatregel om storende elementen uit het straatbeeld te vegen.
Bedelen is niet bij wet verboden. Wat wel verboden is, is het uitbuiten van bedelaars. Bedelaars zijn dus zelf niet in overtreding, wie hen uitbuit is dat wel. Wanneer er sprake is van onwettige praktijken, is het de logica zelve dat politie en gerecht zich richten op de overtreders, niet op hun slachtoffers. Een bedelverbod zet die logica op zijn kop. Het is alsof men winkeldiefstallen zou willen vermijden door winkels te verbieden.
Het bedelverbod gaat er al te makkelijk van uit dat alle bedelaars gevangen zitten in een crimineel netwerk, wat geenszins het geval is. Het verbod treft àlle bedelaars, ook diegenen die niet uitgebuit worden. Door bedelen via het lokale politiereglement te verbieden en te bestraffen, omzeilt de stad de wetgeving en ontneemt ze mensen het recht om te doen wat de wet hen toelaat.
Het is positief dat het stadsbestuur bedelaars niet als misdadigers wil beschouwen. Maar een bedelverbod leidt tot precies het tegendeel. Het is een maatregel die deze mensen in de publieke opinie verder stigmatiseert. Als het bestuur deze mensen via het Sociaal Huis vooruit wil helpen, is dat prima. Maar om dat te doen, is het niet nodig hen eerst uit het straatbeeld te weren.
Dat het bedelverbod ingesteld wordt in het stadscentrum en bij warenhuizen, spreekt boekdelen. De allereerste doelstelling is overduidelijk van cosmetische aard: bedelaars besmeuren het straatbeeld en verstoren ons winkelplezier. Met de aanpak van criminele netwerken als excuus, worden ze dan ook uit het beeld weggeknipt.
Uiteraard is bedelen een fenomeen dat niet zou mogen bestaan, daar is iedereen het over eens. Armoede zou niet mogen bestaan, maar het bestaat. Meer nog, de toenemende armoede is precies het gevolg van de asociale politiek van de huidige regeringen van N-VA, CD&V en liberalen, die toevallig ook in het Mechels bestuur zitten. Dat is wellicht een ongemakkelijke waarheid. Maar chirurgische ingrepen als een bedelverbod zullen die waarheid nooit verhelpen. Het bedelverbod is een schijnheilige maatregel van politici die de illusie van Mechelen als zorgeloos koopparadijs hoog willen houden.
Voor PVDA-Mechelen
Dirk Tuypens, woordvoerder
