Het Mechelse stadsbestuur klopt zichzelf andermaal op de borst voor het armoedebeleid. “Compleet misplaatst”, reageert PVDA-gemeenteraadslid Dirk Tuypens. “Er is voor het bestuur geen enkele reden om zichzelf hiervoor te bewieroken. Er is op twintig jaar tijd nauwelijks verbetering.”
Zolang het stadsbestuur zelfs verzachtende maatregelen weigert, heeft het absoluut geen reden om zichzelf te bewieroken.
“Dat de cijfers in andere steden en gemeenten erger zijn dan in Mechelen is geen reden om te besluiten dat we goed bezig zijn”, vervolgt Tuypens. “Je moet kijken naar de evolutie die al dan niet gemaakt wordt. In 2001 werd Bart Somers voor het eerst burgemeester van Mechelen. De start van ondertussen twintig jaar beleid dat in hoofdzaak door liberalen en groenen wordt gedomineerd. In dat jaar 2001 stond de kinderarmoede index op 14,4%. Twintig jaar later staat de index op 14,1%. Me dunkt dat er weinig reden is om te jubelen. We trappelen gewoon ter plaatse.”
Een van de belangrijkste factoren om armoede tegen te gaan, is ervoor zorgen dat mensen betaalbaar kunnen wonen. “Laat dat nu precies het punt zijn waarop Mechelen grandioos faalt”, zegt Dirk Tuypens. “Wie vandaag op zoek gaat naar een betaalbaar appartement om te huren, kan dat beter niet in Mechelen doen. Wat huurprijzen voor appartementen betreft, is Mechelen de derde duurste stad in Vlaanderen. De gemiddelde huurprijs voor een appartement bedraagt in onze stad liefst 850 euro. Tegelijk zien we dat de wachtlijst voor een sociale woning in de voorbije vijf jaar met 26% gestegen is. Maar al jarenlang zien we in de stad het ene na het andere woonproject verrijzen met prijzen waar je van achterover valt. Dat is een uitdrukkelijke keuze, ook voor de toekomst: bouwen voor kapitaalkrachtige mensen. Waar zijn de projecten die gericht zijn op mensen met bescheiden of lage inkomens?”
“Op de gemeenteraad van 6 september heb ik daarom voorgesteld om een Mechelse huurpremie te ontwikkelen. De huurpremie bestaat al op Vlaams niveau maar is daar voorbehouden voor mensen die minstens vier jaar op de wachtlijst voor een sociale woning staan. Een lokale huurpremie, zoals die bijvoorbeeld ook in Leuven bestaat, kan zich richten op wie nog geen vier jaar op de wachtlijst staat. Voor die mensen is de huurpijn immers even groot. Helaas heeft het bestuur dit voorstel afgewezen.”
“Om armoede effectief terug te dringen, zijn er heel wat structurele maatregelen nodig, onder meer op het vlak van huisvesting”, besluit Tuypens. “Maar die structurele maatregelen worden niet van de ene dag op de andere gerealiseerd. Intussen kunnen we wel een aantal verzachtende maatregelen nemen, zoals de lokale huurpremie. Zolang het bestuur dat soort maatregelen weigert, heeft het absoluut geen reden om zichzelf te bewieroken.”
